Piwonia biała (łac. Paeonia lacitflora) stosowana jest w tradycyjnej medycynie chińskiej od ponad 1200 lat. Używana była do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, tocznia rumieniowatego, zapalenia wątroby, bolesnego miesiączkowania, skurczów mięśni oraz gorączki. Właściwości terapeutyczne korzenia piwonii zaczęły być weryfikowane przez współczesną naukę w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia.
Proces weryfikacji trwa nadal. Nie ma jeszcze jednoznacznych dowodów, które mogą świadczyć o tym, że zalicza się ona do roślin o ugruntowanym działaniu terapeutycznym. Doniesienia o jej prozdrowotnym działaniu w chorobach o podłożu autoimmunologicznym są jednak do tego stopnia obiecujące, że Chińska Agencja Leków i Żywności już w 1998 roku zezwoliła na wprowadzenie na rynek preparatów z korzeniem piwonii jako produktów modyfikujących przebieg chorób reumatoidalnych. Uważa się, że działanie terapeutyczne surowca wynika z obecności glukozydów. W terapii i suplementacji diety prócz odwarów wodnych używa się ekstraktów wodno-alkoholowych z korzenia piwonii określanych jako TGP (Total Glucosides of Peony). TGP zawiera ponad 15 związków chemicznych, głównie glukozydy, wśród których dominuje peoniflorin (ponad 90 %).
